Degrowth staat volop in de belangstelling, Ontgroeien, als noodzaak om de problemen de baas te kunnen. (Deze post is eerder in het Engels op Linked in verschenen).
De impliciete boodschap van Degrowth is helder en lijkt in de juiste richting te wijzen. Maar dat is maar net hoe je ‘groei definieert. Want bij nader inzien is Degrowth maar een raar woord om in deze context te gebruiken. Tot je beseft dat dat ook weer een financieel-economische focus heeft. Het zijn de oogkleppen van de mensheid die alles beoordeelt naar geld en financiële economie, een systeem dat die mens zelf geschapen heeft, en waarvan vergeten is dat dat los staat van de fysische werkelijkheid. Een systeem dat juist problemen vergroot.
Wat de meeste mensen groei noemen is feitelijk synoniem aan uitputting, anti-groei, op basis dus van een kreupel financieel systeem. Groei van enkele individuen, ten koste van uitputting van alle life supporting systemen. En groei is dus al indirect verantwoordelijk voor degrowth, zijnde geen -groei, van grote groepen bevolking in de wereld.
Terwijl wat moet groeien zijn die life supporting sytemen. We moeten juist groeien in natuur-inclusief leven, dat wil zeggen wij staan niet boven de natuur, wij zijn er onderdeel van. En in plaats van onze leefomgeving te onderhouden en te laten floreren, putten we die uit, vernietigen we die. Bij gebrek aan natuurlijke vijanden, die hebben we ook al vernietigd. Ik moet regelmatig denken aan een bosjesman die vertelde dat hij leeuwen als voedsel zag. Maar dat hij zich bewust was dat die leeuw hem ook als voedsel zag. Een gelijk speelveld dus. Maar die tijd is al lang vervlogen. Overigens, een levenswijze als jagen en verzamelen, hoe tevreden/gelukkig/zorgeloos die mensen daarmee ook waren, zo lijken recente studies uit te wijzen, is niet meer mogelijk voor 8 miljard mensen. En vijanden die ons opeten zijn er ook niet meer. Behalve onszelf natuurlijk, wij zijn onze eigen vijand en vernietiger geworden.
Maar dat is reden te meer om die omgeving de natuur , te laten groeien, al wat kan. Uiteindelijk is dat de basis voor het bestaan.
Degrowth is dus een concept dat uitgaat van de huidige constellatie, van hoe wij de wereld hebben ingericht en willen beheersen. Door op diezelfde manier naar verandering te kijken en het concept niet te veranderen, gaat nooit lukken natuurlijk.
De focus in het debat moet niet op de (de-)growth liggen, dan wordt alles weer in het financieel economische getrokken, terwijl dat systeem juist de oorzaak van onze problemen is. We moeten eindelijk de zaak eens gaan beschouwen vanuit de echte waardes van onze wereld, de waarden die energie en grondstoffen toevoegen aan onze leefomgeving, of tenminste die niet uitputten maar laten herstellen cq groeien.
Overigens, ook milieugrenzen, ‘environmental limits’, is zo’n rare benadering: er zijn geen environmental limits , er bestaat slecht environmental changes, verandering, in het milieu van alles en iedereen en iedere keer weer. Er zijn geen grenzen aan evolutie bijvoorbeeld. Dat wil zeggen, het is de mens zelf die nu evolutie tegen houdt, die verandering tegen houdt, die groei van het systeem tegenhoudt. Er zijn dus (in feite) wel human limits, maar geen environmental limits. We blijven maar denken binnen ons eigen geschapen frame. Dat we met geld bijdrukken blijven financieren, gericht op vernietiging.
We moeten juist van dat concept af, waarin geld groeit, en alle daarmee samenhangende ellende, maar een veel logischer strategie adopteren, en dat is dus Regrowth: en dan niet met geld, maar in bronnen. Oftewel ‘Counter uitputting’. Entropieverlaging. Maar dan niet van de mens in zijn afgeschermde omgeving, maar van het systeem als geheel. Reorganisatie en re-concentratie van natuur en grondstoffen. Voor zover we weten is dit het enige eiland in het heelal waar dat kan. Het is de reden van ons bestaan. En die mens, die daar zelf uit voortkomt, ontkent dat, en probeert, godbetert op de enige plaats waar de zaak kan groeien, te proberen de zaak sneller te degraderen, als het systeem het kan laten groeien en organiseren.
Regrowth staat dan dus niet alleen voor groei van natuur en omgeving, maar ook voor groei in beschaafdheid, of eigenlijk als in heropvoeding, de mens die eindelijk volwassen moet worden ipv te leven als kinderen in een snoepwinkel. Die zich steeds meer terugtrekt in de stad, en daar een droomwereld creëert los van alle fysische werkelijkheid [2] . Het is tijd dat die ontwaakt, en zich niet in zijn eigen zelfgenoegzaamheid blijft wentelen. Dus niet Degrowth maar:
Dus: Enter the age of Regrowth!
[1] http://ronaldrovers.nl/leven-in-dromenland/
