Laatst zat ik te denken, ik ga wat geld in grond investeren, dat is tenminste waardevast, of in ieder geval, heeft blijvende ‘waarde’. Maar toen realiseerde ik mij dat dat vooral (vooralsnog) financiële waarde heeft, want de grond zelf is compleet uitgeput, uitgewoond door boeren en hun agrarische maatjes, die de productie enorm hebben opgevoerd. Dat duurt jaren eer die grond uit zichzelf weer wat opbrengt, zonder allerlei kunstgrepen.
Als vanzelf kwam de gedachte op, dan koop ik toch gewoon een hectare zee? Ok, die is ook al voor een deel leeggevist, maar er zwemt nog genoeg, en je kan er van leven, zeewier kweken, of algen, of wat al niet meer.
Maar…, vreemd genoeg, kan je geen hectare zee kopen. De zee is niet te koop. Ja, je kan vergunning krijgen, om er wat te doen. Een windpark, of vissen. Een vergunning van de landelijke overheid, die binnen de territoriale wateren het beheer voert. Namens ons allen dus. Maar de zee zelf krijg je niet.*
Ok, daar is wat voor te zeggen, maar hoezo kan je dan wel land kopen? Hoezo geeft een land het beheer van zijn land uit handen, dat wat noodzakelijk is voor het voortbestaan van zijn inwoners, gewoon verkocht aan commerciële handelaren die in principe gericht zijn, zo is de economie ingericht, op het uitbuiten van dat land, en van de mensen die er eigenlijk van zouden moeten leven? Dat is vreemd toch?
En erger nog, zodra er problemen opgelost moeten worden, een weg aangelegd, bijvoorbeeld, dan moet dat land zijn eigen land cq grond terugkopen. De inwoners moeten betalen om letterlijk de grond onder hun bestaan te kunnen beheren. En met stikstof is dat nog veel erger, we betalen ons blauw om die boeren uit te kopen. Die de prijs via hun agrarische organisaties almaar opdrijven door nep nieuws te verspreiden, wat dan niet onderlegde Kamerleden weer niet kunnen weerspreken etc. Het onderste moet uit de kan.
Het wordt nog gekker: Want hoe zit dat met het elektriciteitsnet? De energievoorziening was in handen van de staat, van de mensen, maar hebben we ook verkocht. Alleen, het netwerk, de drager onder het systeem, niet, dat is , via allerlei constructies wel nog van de staat**. En hoe zit dat met de NS? Precies, geprivatiseerd, maar de rails niet, de grond met het netwerk is, ook weer omslachtig , nog van het land. Dus hoezo kunnen boeren wel allebei hebben, zowel de grond , en de rechten om het te gebruiken? Dat is toch rechtsongelijkheid?, meten met twee maten ?
Nu terug naar de zee: als de boeren dus blijkbaar wel land kunnen bezitten, waarom kan ik dan geen zee bezitten? Wat in feite ook gewoon land is, alleen met water erboven ipv lucht. Bovendien, het land waar nu lucht boven zit, zal straks land zijn met water erboven, als het onderloopt door zeespiegelstijging. En dan heb je straks toch ineens een hectare zee in bezit…
Dus waarom nu al niet te koop?
Goed . Eigenlijk ben ik daar niet voor natuurlijk, dat had u al wel begrepen. Het is feitelijk te zot voor woorden, dat iemand privé land bezit. Ooit, lang geleden, door macht en wapengekletter in iemands prive handen gekomen. Waarschijnlijk. Maar dus zouden huidige eigenaren, boeren, en ieder ander met land, ook bewoners, eigenlijk helemaal geen recht hebben op dat bezit van land, de drager. Wel het gebruik ervan, na vergunning, maar niet het bezit. Net zo goed als we ook nog erfpacht kennen, onder woningen. (Al wil Amsterdam daar vanaf. De zotten).
Nee , gewoon alle land in Nederland onteigenen, en pachtrecht verstrekken, (namens ons allen!), voor steeds beperkte termijnen, zodat we ons als land zelf kunnen redden als dat nodig is. En dan hoef ik ook geen hectare zee…
.
.
* Tenminste, je kan wel aan 1 hectare zee komen, maar dan via een omweg, zoals Nederland dat al lang doet: je legt een dijk aan en begint te pompen. Net zo lang tot je land ziet…. Op dat moment heeft het ‘land’ extra grond aan haar territorium toegevoegd, En kan daar dan ineens ‘ macht’ over uitoefenen… Overigens kan het dan ook weer geprivatiseerd worden. Dat is deels gebeurd inde polders, maar ook de overheid heeft (toch) nog grote delen in bezit.
** en het was ook niet slim om de energievoorziening zelf te privatiseren , als basisvoorziening, maar dat is hier niet het punt. (overigens: hetzelfde speelt bij landbouw: ook het gebruik van de grond zou niet in private handen moeten zijn, maar gezamenlijk beheerd. Commons en zo. )
.
PS: Overigens, hoe zit dat met de ruimte, dat wil zeggen, het heelal boven ons hoofd? Dat is wild west gebied. Private ondernemingen kunnen dat gebruiken zoals ze willen. Ze lanceren satellieten bij het leven, zogenaamd om iedereen toegang tot internet te geven, maar intussen beheersen zij dadelijk de communicatie en kunnen als private organisatie iedereen in de gaten houden, de ruimte exploiteren zonder dat ook maar iets of iemand daar controle over heeft. Om nog maar niet te denken aan andere opties. Zoals agressieve aanvallen vanuit de ruimte. Het onttrekt zich aan alles. Het is niet van ons, maar dus ook niet in prive bezit. Het is terug naar de vroege middeleeuwen, en de strijd om die ruimte moet dus nog losbarsten, net als vroeger tussen landgoederen, stadstaten, graafschappen en wat dies meer zij. Dat heeft toen ook honderden jaren geduurd eer zich dat wat settelde. ( en in naam ‘landen’ zijn geworden, maar het land is in dat proces niet van de inwoners geworden, maar van ‘eigenaren’…) Gaat het in de ruimte evenzo? En dus ook op zee…?
Het gaat trouwens niet goed met de zee, zo schreef Paul Luttikhuis onlangs in NRC: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/08/25/de-volle-zee-heeft-dringend-bescherming-nodig-a4139927
