De VN Duurzame Doelen aangepast voor rijke landen….

De laatste jaren zie je de Sustainable development goals van de VN steeds vaker opduiken als kapstok voor allerlei initiatieven . [1] En dat is , hoe goed bedoeld ook, niet altijd een goede zaak. Ik schreef al eerder, en met mij anderen, dat er een zekere prioriteit aan die doelen geven dient te worden: Als we er niet in slagen klimaatverandering te stoppen, hebben vele van die ander doelen sowieso geen kans. [2][3]

Een tijdje geleden realiseerde ik me echter dat er nog een vreemde discrepantie zit in die 15 SDG doelen. Dat enerzijds die doelen vooral gericht zijn op de wat armere landen, en dan vrij concreet zijn mbt armoede ,voedsel en water , Anderzijds doelen zijn die vooral de geïndustrialiseerde landen betreffen, maar dan ook veel breder en vager geformuleerd zijn!

Het onderliggende probleem is natuurlijk dat in feite die rijkere landen een groot deel van de oorzaak zijn van die problemen in armere landen. En enerzijds bepalen die rijke landen voor een groot deel die doelen, dus kopen dat af door vooral die arme landen wat concretere vooruitzichten te willen bieden, maar anderzijds tegelijk zelf natuurlijk niet al te concreet aangepakt willen worden. Maar als je die rijke landen niet concreet aanpakt, met concrete doelen, dan verandert er natuurlijk niks en los je ook niet de problemen op. Dat los je niet op met wat vage doelstellingen , zoals ‘sustainable production” . We blijven produceren al wat kan, maar dan ‘Sustainable”…. De betrokkenen hebben klaarblijkelijk geen idee wat sustainable inhoudt: je kan het namelijk nog zo goed produceren, het gaat wellicht niet lukken als 8.000.000.000 mensen het willen hebben…

Er zitten zo een hoop inconsistenties in al die doelen. Aan de ene kant vinden we ‘zero Hunger’, aan de andere kant ‘climate action’…. Wat dan? Hoeveel?

Of: ‘no poverty’ versus responsable consumption ….?

Of: aan de ene kant ‘clean water’ en aan de andere kant ‘industry innovation’ Hoe , Wat dan?

De ene dus helder en doel-gericht: zero, clean, de ander vaag en breed: action, innovation.

Dat zegt dus helemaal niets en voeg daar nog eens de lobby’s voor een gelijk speelveld aan toe en zo komt iedereen in ‘actie’ en gaat lekker ‘innoveren’ , of het nu de goede kant op gaat of niet.

Het is tijd dat daar wat meer duidelijkheid in komt. En dat we aan de ene kant harde doelen formuleren om de ongelijkheid te elimineren en iedereen aan een redelijke basis te helpen, maar aan de andere kant eveneens harde doelen formuleren om de rijke kant in het gareel te krijgen. Een doel als economic growth, daarvan is zelfs bij de UN bekend dat dat niet gaat werken wanneer we duurzaamheid, cq volhoudbaarheid serieus een kans willen geven.

Dus ik stel voor die SDG’s zo concreet mogelijk te maken vooral die gericht op de rijke landen, om die zich wat te laten matigen. Dat is het enige dat helpt om onze consumeer drift, met alle effecten daarvan er een beetje onder te krijgen. Met de bedoeling uiteraard de balansen een beetje te herstellen: tussen arm en rijk, tussen consumptie en bronnen beschikbaarheid, tussen mensen en het klimaat.

Dus laten we een poging doen, Als een klein dagelijks feuilleton, te beginnen met nummer

2: Zero Hunger.

Uiteraard, niks mis mee. Maar we doen alsof ‘zij’ een probleem hebben, en ‘wij’ gaan helpen. Maar , wie A zegt, moet ook B zeggen, en Zero Hunger hangt direct samen met ons westerse vlees dieet. Dus daarnaast hoort een doel als afschaffen grootschalige veehouderij, voor vlees of zuivel. Alleen lokaal, in gemengd bedrijf, voor zover passend in een plantaardig bepaalde bedrijfsvoering. Dat geeft enorme voordelen: de milieubelasting door voedsel daalt enorm, er komt meer dan de helft van de landbouw grond vrij, voor ander voedsel en bos, waardoor honger voorkomen en betaalbaar voedsel dan eenvoudiger te realiseren zijn. Dus laten we er niet om heen draaien, daar moeten we naar toe. 2A dus, maar ook een 2B ! samen te vatten als:

2B: Zero Meat (Industry)

7: ‘betaalbare en ‘schone’ energie’?

Lekker makkelijk en vaag: Wat is ‘ schone’ energie….? Zeg dan gewoon dat je van fossiel af wil, zelfs moet. En dat ‘betaalbaar’ is natuurlijk ook maar een uitvlucht: geld is imaginair, dus regel het zo dat het vanzelf betaalbaar is, definieer geld anders, schuif met belasting, subsidies en rentepercentages, net zo lang tot het fatsoenlijk werkt. Dat hoeven we niet op te schrijven. Dus dat maakt het eenvoudiger: 0-fossiele energie, of in de taal van vandaag: Zero CO2. Krijgen we ook geen discussie over wat duurzaam en betaalbaar is. Net zo helder als Zero Hunger…

8: decent work and economic growth. ?

Groei? Economische Groei? Zelf tot de VN moet zijn doorgedrongen dat economische groei niet is vol te houden, dat dat niet kan op een eindige wereld: er komt niets meer bij….

Dus dat veranderen we ook in DeGrowth . En ook: Essential jobs. Want economic growth is verkeerde richting en leidt sowieso bovendien tot onwaardige banen: kinderarbeid, ongeventileerde fabrieken, lange werkdagen, dood als gevolg van hete zomers bij de bouw van WK stadions, om maar wat te noemen. Dus we concentreren ons op essentieel werk, zoals dat in corona crisis duidelijk werd. Ik zou zeggen, met iedereen een basisloon, maar daar komen ze vanzelf wel achter.

9: industrie innovatie en infrastructuur. VERVALT

Dit kan geen doel op zich zijn, dat conflicteert met andere doelen , vereist economische groei, meer energie, meet grondstoffen . En bovendien ; Waarom zou de industrie moeten innoveren? Dat wil zeggen waarom hebben we zelfs industrie nodig? Dat is toch geen ‘wet’ ? Wat is er mis met hand werk, of low tech oplossingen? ( zie 12) Ik ben voor ex-novatie , het niet toepassen van vooral high tech innovaties [4] , maar voor innovatie van low tech. Maar goed dat levert discussie, dus deze laten gewoon vervallen, dat lijkt me het beste . Het is toch ook maar een secundair iets, een gevolg. En als we de oorzaken veranderen komt dat vanzelf goed , toch? Zoals door 12 te specificeren…:

12 verantwoorde consumptie en productie.

Leuk maar ook weer veel te vaag natuurlijk, daar kan je all kanten mee op. Het is al lang bekend dat onze grondstoffen honger niet vol te houden is. De OECD voorziet zelfs een verviervoudiging tot 2060 [5] . Dat is het omgekeerde van wat al in de jaren negentig als noodzakelijk werd gezien, factor 4 of zelfs 10 minder milieudruk van grondstoffen. En het wordt nu factor 4 meer…

Dus dat vervangen we door: 50% reductie van grondstoffen gebruik. En een factor 2 krimp is dan zelfs nog bescheiden…! Let wel op: Dat is incl. recycling, dus netto 50 % reductie .

13 ‘klimaat actie’

Deze is natuurlijk een lachertje: ‘Klimaat actie’… Verzin maar wat met opslag of zo, of stop het onder de grond… Dat gaat niet werken. Dat doen we dan niet halfslachtig als climate action, maar oa als zero-Carbon. Dat is al afgesproken in Parijs, dus dat lijkt een no-brainer. Het is eigenlijk beschamend dat de VN die SDG na Parijs niet zelf al heeft hergeformuleerd. Dus dan doen we van nu af aan. Maar zero Carbon hadden we al voor 7 voorzien. Carbon zit echter net zo goed in materialen en produkten als embodied energie. Daarbij zijn metalen zijn zeg maar het rood vlees onder de grondstoffen, qua energie vraag. Dat is veel en veel minder voor biobased grondstoffen, dus net als bij energie moeten we naar materialen van ‘hernieuwbare’ oorsprong. Dus deze wordt ” een biobased maatschappij !

15 “leven op Land”

Duhh, daar kan je je natuurlijk alles bij voorstellen. Bedoeling is goed, maar erg vaag. Het moet maar eens erkend worden dan land ons enige en echte kapitaal is. [6]. En het is duidelijk dat de meeste van onze problemen sterk verminderen als we bossen aanplanten: biodiversiteit, leefbaarheid, vergoot biomassa, en CO2 opslag, levert biobased materialen,en geïntegreerd met voedselbossen ( met een zeer hoge EROI en opbrengst) [7], grondverbetering en tijd voor grondherstel. Kortom, bossen aanplanten : land = 50% forest. That’s Life!

Wat missen we dan nog? Wellicht Zero Waste. Mooi, dat kan dan de nieuwe nr 9 worden.

Denk dat we er dan wel zon beetje zijn, dat dan niet alleen de achterblijvers worden opgetrokken, maar de frontrunners afgeremd, anders heeft het geen enkele zin, dweilen met de kraan open. Dan gaan we enorme klimaatverandering en grondstoffen schaarste tegemoet, en daar is helemaal niemand bij gebaat. Dus een aantal mondiale begrenzingen is wel het minste wat we kunnen invoeren.

Op deze manier is er hopelijk wat meer balans gecreëerd: enerzijds tussen arm en rijk, en anderzijds tussen wat we consumeren en wat de wereld volhoudbaar kan produceren. Zie het beeld hieronder.

Bij deze: De balans enigszins in evenwicht:

PS: nr 11 is later ook nog aangepast, zie de volgende blog…..wel al in deze balans opgenomen.