Alles wat niet minstens 50 jaar meegaat, betekent achteruitgang.
Achteruitgang van het fysisch-biologisch systeem. Als dat systeem – Aarde – al volledig belast is, of als we boven een persoonlijke bronnen bubbel leven. ( boven onze (fysisch-biologische-) stand)
Dat zit zo.
Het geldt voor alles, maar laat ik even een woning als voorbeeld nemen. Iedereen woont zelfstandig, we nemen een gemiddelde, van iemands 20ste tot zijn 70ste. Daarvoor woont iemand thuis en daarna in een bejaardenhuis. Dat is iets gechargeerd (in deze tijd), maar als voorbeeld. Als dan zijn woning minder dan 50 jaar meegaat, dan moet dus iedere nieuwe generatie zijn eigen nieuwe huizen bouwen. Dat is onmogelijk, dan zou heel Nederland om de 50 jaar opnieuw gebouwd moeten worden, wat een enorme vernietiging van grondstoffen en energie is. Als het al zou lukken, we kunnen nu nog maar amper 70.000 woningen per jaar bouwen, en dat is qua milieubelasting al een probleem. En dat zouden er in 50 jaar 3,5 miljoen zijn, ofwel nog geen 40 procent. 60% zit dan zonder woning na 50 jaar….
Maar wanneer de woning langer meegaat, hoeft iemand geen nieuwe woning te bouwen en kan de energie en materiaal beschikbaarheid (als die er is) aan iets anders besteed worden, met andere woorden: groei. Neem voor de eenvoudige verbeelding een deelaspect als dakpannen: als die 60 jaar meegaan, hoeft de nieuwe generatie die pas na 10 jaar te vervangen, en de generatie daarna na 20 jaar enzovoort. Na 5 generaties is dan 1 keer dakpannen uitgespaard, ofwel dat is de feitelijke groei, 20 pct per 50 jaar. Als ze 100 jaar meegaan, is dat een groei van 2% per jaar. Uiteraard, alleen onder de voorwaarde dat de grondstoffen ook dan nog beschikbaar zijn, waarover zo meer.
Dat geldt dus niet alleen voor woningen. Dat geldt voor alles: voor dakpannen, auto’s, tafels, televisies, etc. 1 televisie per 50 jaar, liefst langer…, bankstel beu? Helaas, een leven lang hetzelfde! Alles beneden 50 jaar is pure kapitaal vernietiging, kapitaal in de zin van energie en grondstoffen. Daar profiteert slechts het individu van, niet de maatschappij of samenleving. Immers bij iedere conversiestap, al is het recycling, gaat (bruikbaar) materiaal en energie verloren.
Overigens wat betreft recycling: Als alles lang meegaat is er ook geen materiaal te recyclen want er wordt niets afgebroken of er stort niets in.[1] Uiteraard, ook al gaat het langer dan 50 jaar mee, dan nog is hergebruik of recyclen interessant, denk aan de Romeinen die stenen gebruikten van de ingestorte of verlaten tempels*, maar de spoeling zal dun zijn.
Alleen, we zijn al lang over ons budget aan energie en grondstoffen heen, we gebruiken ze ver boven het herstelniveau van de voorraden, [2] en putten ze vooral uit. De ertsen die gevonden worden hebben een steeds lagere verzadiging aan bruikbare metalen bijvoorbeeld en kosten met de tijd exponentieel meer energie om er dezelfde hoeveelheid bruikbaar metaal uit te halen [3]
Dat is niet echt zichtbaar in de dagelijkse praktijk omdat er globaal gehandeld en geroofd wordt ( ‘uitputting elders’). Maar we zouden ook uit kunnen gaan van een persoonlijke bronnenbubbel: In Nederland is er zon 0,2 hectare aan land beschikbaar per persoon.[4] Voor het huidige dieet maar dan biologisch (zonder uitputting voor kunstmest, pesticiden en grondstoffen elders) is er al meer land nodig dan beschikbaar. En dan is er nog geeneens land over voor het bouwen met hernieuwbare materialen, ook niet na 50 jaar. En zelfs niet na 100 jaar, het is er gewoon niet binnen iemands bubbel die in balans met zijn energie en grondstoffen wil leven. ( en voor sommigen is de bronnen bubbel nog veel minder bijvoorbeeld als iemand golf speelt…[5])
Het zou kunnen dat, als we vegetarisch eten, dat we we wat overhouden, vegetarisch is er zon 1000 m2 biologisch nodig pp. Maar dan nog zitten we krap , want van die andere 1000 m2, gaat al een deel op aan bestaande bebouwing en sportvelden en zo, en is ook een deel nodig voor energie ( biomassa oa.). Dus dan nog kijk je wel uit, hoe langer spullen meegaan hoe meer land er per jaar overblijft voor andere zaken.
Zeker, sommige zaken zijn lastig om 50 jaar mee te laten gaan,
Voor een rieten dak is eenvoudig in te zien: dat gaat geen 50 jaar mee, En dat riet moet van land komen, en heeft dus een bepaald landgebruik bij bepaalde levensduur, dus je kan uitrekenen hoeveel land van je persoonlijke land bubbel je daarvoor moet reserveren, om eerder dan die 50 jaar dat te vervangen. Maar hoe langer het meegaat hoe minder druk op je land belasting staat. En dan kunnen gebakken pannen toch wel eens in het voordeel zijn.**
Eenzelfde afwegingen zal voor alles gemaakt moeten worden: Hoe lang gaat het mee, of anders: hoe maken we het dat het zo lang mogelijk mee gaat, en hebben we er wel de bronnen voor ? Het is soms eenvoudiger als je denkt: Ik schreef al eerder over het voorbeeld van de auto: Auto’s gaan tegenwoordig makkelijk meer dan 50 jaar mee, ze roesten niet meer. De rest is onderhoud zoals ze ook al in Cuba tientallen jaren laten zien. Je moet ze dus niet vervangen door elektrische auto’s maar, als het zo nodig elektrisch moet (en er zijn de grondstoffen voor) dan moet je bestaande auto’s ombouwen, niet vervangen! Simpel toch? #Hoezoniet?
Voor woningen als geheel is het geen enkel punt natuurlijk, om meer dan 50 jaar mee te gaan , met (zoveel mogelijk beperkt) onderhoud. Die kunnen honderden jaren mee,[6] dat is ook de reden dat we zulke mooie oude binnensteden hebben, en de reden dat we er in Europa op zijn vooruitgegaan de afgelopen honderden jaren.
Kortom, wat ik maar wil zeggen: als eerste moeten dus woningen eeuwig meegaan, en daarvoor ook ontworpen worden. Nu de rest nog , want alles wat minder dan 50 jaar meegaat draagt niets bij aan de samenleving, dient slechts persoonlijk geluk, en draagt bij aan degradatie van het systeem.
.
* vandaar dat archeologen die tempels niet meer geheel kunnen reconstrueren.
** van erosie materiaal als constante stroom uit rivieren aangevoerd, en gebakken met biomassa hout, van een klein deel van de persoonlijke land bubbel. Eens uitrekenen hoeveel dat is. Maar de tekenen zijn ongunstig, in Edo Japan, zon 300 jaar geleden was dat verboden, omdat het teveel grondstoffen (hout energie) kostte tov van andere meer eenvoudige dakbedekkingen .
.
Referenties en bronnen in:
[1] recyclen oa.: https://ronaldrovers.nl/de-rest-impact-van-materialen-recyclen/
[2] voorraden herstellen https://ronaldrovers.nl/circular-part-3-restore-circulaire-energie/
[3] https://ronaldrovers.nl/gebouwen-lijken-de-hoogste-kwaliteit-maar-zijn-dat-niet/
[4] 0,2 ha : https://ronaldrovers.nl/leven-van-2-hectare-en-dat-niet-eens/
[5] golf : https://ronaldrovers.nl/golf-de-decadentie-in-ons-ruimtegebruik/
[6] levensduur: https://ronaldrovers.nl/einde-levensduur-gebouw-een-misleidend-concept/
en https://ronaldrovers.nl/hoe-lang-gaan-gebouwen-mee-75-jaarof-500-jaar/
