Nou ja, als we toch aan het mopperen zijn, zoals vorige keer, dan deze ook maar even, om het jaar af te sluiten.
We worden voortdurend op het verkeerde been gezet, door de manier waarop berichten naar buiten gebracht worden, door bedrijven, organisaties, en de pers. Dat wil zeggen de manier waarop een bepaald onderwerp wordt neergezet. En niet alleen mbt directe consequenties van CO2, energie of materiaal gebruik . Ook indirecte duurzaamheid, zoals ‘minder doen’ , wordt consequent uit beeld gehouden. Zoals het arbeidstekort. Zogenaamd. Er is helemaal geen personeelstekort namelijk. Het punt is: We willen teveel. En dat leidt alleen maar tot meer energie en materiaal inzet.
Neem Schiphol, dat maar blijft roepen dat alles aan personeelstekort ligt. Onzin natuurlijk. Er zijn meer vluchten verkocht dan je kan leveren. Dat is het probleem., En dat is bijna oplichting te noemen: iets verkopen wat je niet kan leveren. En dat geldt voor vele zaken: op een terras: sorry mijnheer het duurt wat lang, personeelstekort. Onzin, als je het personeel niet hebt moet je de helft of het hele terras sluiten en weer achter de bar gaan staan bedienen.
Ik zeg niet dat ik het leuk vind, ik zit liever op het terras, maar dat is nou eenmaal de consequentie. We zitten aan onze grens van wat we kunnen. En dat is al teveel.
Hetzelfde met betrekking tot (bijvoorbeeld) de kinderopvang: er is geen tekort, er is te grote vraag. Die eenvoudig te verminderen is als mensen wat minder gaan werken. En feitelijk is dat de enige goede conclusie: we werken teveel, en schuiven alle lastige vragen dan af op de maatschappij. En kinderen zijn leuk, maar lastig, als je veel en met zijn tweeën wilt werken. En wat doet de overheid: Die roept dat iedereen meer moet werken… kinderopvang gratis desnoods,. Maar er is helemaal geen personeel…. Schizofreen is het.
Overigens, dat geroep om personeel, is wat anders dan dat iedereen op de goede plek werkt overigens. Er is bijvoorbeeld inderdaad tekort in het onderwijs. Maar dat komt omdat het blijkbaar beter betaald om in de kantoorbaantjes ten behoeve van het bedrijfsleven te werken, daar wordt het geld verdient, de groei gerealiseerd, de winsten gemaakt. Je moet als samenleving echter zorgen dat eerst de essentiële functies in een samenleving vervuld zijn. U weet wel, die we in het begin van corona zo toe juichten. Pas daarna komt de groei, de luxe. ( los nog van de milieuschade die het bedrijfsleven veroorzaakt waarop ze niet afgerekend worden. Maar dat is een andere discussie)
Nog een dooddoener: Sorry maar er zijn tekorten, er wordt niet geleverd. Niet mbt personeel, maar aan computerchips, aan installaties, aan bouwmaterialen, en ga zo maar door. Ook hier weer: er zijn geen tekorten, je wil gewoon te veel, teveel verkopen. Precies, je wilt wel veel verkopen, meer produceren, dus roep je dat er tekorten zijn. Maar minder verkopen, met de (minder) beschikbare mensen, en er zijn ook geen tekorten meer. Ook hier weer: er is verschuiving nodig van niet-essentieel naar essentieel, ook qua produktie en materialen. Maar meer computer chips in auto’s is niet essentieel. (Ik verlang zelfs naar simpelere auto’s, met raampjes met zwengels bijvoorbeeld [1]).
Het bedrijfsleven doet er zelfs nog een schepje bovenop, om tekorten te creëren: zoals de lobby die roept om 1 miljoen woningen, bijvoorbeeld [2], of de landbouw lobby die moord en brand schreeuwt als er wat minder koeien moeten komen. En zelfs dreigt met tekorten aan voedsel…. Tekorten aan dier-voedsel bedoelen ze , waardoor ze minder kunnen exporteren. Over tekorten aan bossen, gekapt voor dier-voedsel hoor je ze niet.
Ook hier overigens , er zijn tekorten, aan essentiële zaken, maar alleen om dat de niet essentiële zaken het hardst schreeuwen en gestimuleerd worden meer te produceren.
Ja maar, is het weerwoord, er is vraag! Jawel, maar alleen omdat alles veel te goedkoop is. Mensen zijn te rijk, ( de meerderheid hier toch), kunnen zich van alles permitteren, en gaan dan shoppen…. En nog meer, omdat de mensen dus steeds verkeerde beelden voorgeschoteld krijgen. Dat het normaal is dat je alles koopt wat in je opkomt, en dat het ook binnen een dag geleverd wordt. En dat je daarvoor moet werken, zoveel je kunt. Die boodschap dat alles morgen op je stoep ligt komt tig keren langs, per dag!
De tijd dat iemand iets verkocht omdat er behoefte aan was, en daar een boterham mee verdiende, ligt ver achter ons. Het gaat helemaal niet om echte behoefte, maar om omzet , verdienmodellen, en bevolking manipuleren om veel te kopen en te blijven kopen. Nieuwe garderobes, aanbouwen, groter wonen, de nieuwste computer en telefoon, Terwijl er geen noodzakelijke behoefte is. Mijn 10 jaar oude laptop heeft vorig jaar een een kleine upgrade gehad, (geheugen en SSD schijf) en gaat weer jaren mee. Geen behoefte aan een nieuwe. Al speelde het ook bij mij door mijn hoofd, vanwege de vele commerciële boodschappen die ik voorgeschoteld krijg en mij proberen te manipuleren. En begrijp me goed, ik ben geen heilig boontje en bezwijk ook zo nu en dan.
Er is nog zo’n dooddoener die ik regelmatig langs zie komen: ‘Iedere dag dat ik niet kan leveren maak ik verlies”.
Onzin natuurlijk, je verdient dan niets, dat is iets anders . Maar dat is ondernemen, dat is risico nemen, en in goede tijden buffer opbouwen om in slechte tijden door te komen. Niet voor niets hoorde je tijdens corona de familiebedrijven vrijwel niet, het waren de aandelen en beursgenoteerde bedrijven die moord en brand schreeuwden. Lekker laten schreeuwen zou ik zeggen. Ja maar werk? Werk zat, in essentiële beroepen!
En dat soort misleidende berichten hoor je overal, ook op onverwachte plaatsen: zoals onlangs op het 8 uur nieuws: studenten zijn arm, kunnen niks meer kopen in de kantine. Maar die kantine verkoopt allemaal luxe broodjes en sapjes. Waar staat dat een student iedere dag uit de kantine moet eten? En nog wel luxe broodjes? Wat is er mis met twee boterhammen en een plak kaas? Eventueel van thuis mee te nemen? Nee, het is niet leuk. Die kantine is aantrekkelijker en gemakkelijker. Dat snap ik ook wel. Maar dat wil niet zeggen dat het de standaard moet zijn. Natuurlijk, niet iedere student zal het breed hebben. Maar het wordt zo als vanzelfsprekend in beeld gebracht. Geen journalist die door vraagt, die vraagt: van hoeveel moet je rondkomen, kan je je thuis geen boterhammen meer permitteren? Makkelijk praten? Zeker, maar dat doet niets af aan de nuchterheid waarmee je dit soort zaken hoort te beschouwen. Zoals in het volgende voorbeeld:
Jaren geleden lag mijn schoonvader in een Belgisch ziekenhuis. De lunch kwam , en hij kreeg een sneetje brood met kaas. Gewend aan een ziekenhuis in Nederland vroeg hij of hij niet kon kiezen wat hij wilde hebben. “Awel mijnheer, dit is een ziekenhuis, geen restaurant he. Hier zijn we er om u beter te maken, lekker eten doet u straks maar weer buiten”.
De behandel kosten waren overigens maar de helft van die in Nederland…
Afijn, u komt de voorbeelden zelf ook vast regelmatig tegen. We hebben onszelf wijsgemaakt dat het laatste en het nieuwste de standaard is, en niet dat het bijzonder is. Helemaal als we milieu en klimaat meenemen, dan leven we ver boven onze stand. Maar dat wil maar niet doordringen. Door echter de zaken zo voor te stellen als personeelstekort, leveringsproblemen, of ‘verlies’ maken, houden we dat in stand, en komt er nooit verandering, alleen maar klagen. En dat zal de komende jaren alleen maar toenemen, als we de zaken zo blijven voorstellen.
Wat er echt tekort is, is gezond verstand.
[1] http://ronaldrovers.nl/kg-woning-per-kg-mens-materiaalinzet-per-functie/
[2] http://ronaldrovers.nl/de-woningbouw-opgave-12-500-per-jaar/
